Tel eens tot 10

Mama, tel eens tot 10! Met de energie van een vers opgewonden veer schiet hij uit de startblokken. Zijn lange benen gaan sneller dan lijf kan volgen, net alsof zijn leven ervan afhangt. Na de volle 5 (lange) tellen hangt zijn tong uit zijn mond: het is allemaal naar het sprintje gegaan, iedere hap adem en daarmee ook energie. Deze jongeman gaat straks heerlijk slapen.

Oh happy memories

Zijn enthousiasme doet me denken aan mezelf. Op zijn leeftijd speelden we loopwedstrijdje in de wegel achter ons huis. Met de reiswekker van mijn communie moest mijn zus meten of ik beter geworden was of niet. Vooral de start vond ik een bijzonder fijn moment: de kracht die ik voelde opborrelen en net kleine bommetjes deed ontploffen in mijn benen.

Grappig

Nu ik dit zo schrijf, valt het me op dat die herinnering meer is dan gewoon een feit uit mijn jeugd. Het zegt iets over mezelf, ook op het werk. Bij ieder nieuw project of iedere nieuwe job vroeger zag je me ze trekken, de sprintjes. Wat het ook was, ik smeet mezelf helemaal. Met volle overgave. De nieuwe omgeving of nieuwe materie zorgde elke keer weer voor een adrenaline rush: alleen maar leuke dingen. Zoals een kind aan de toog van een snoepwinkel. Deze keer was het echt wel de juiste job, die helemaal mijn ding is.

Explosieve spieren

Ooit zijn een sportief lief me dat ik explosieve spieren had. Gebalde vuisten, klaar om hun energie los te laten. Gefocust en opgeladen. Het grappige is dat ik dat ook al een paar keer te horen kreeg en krijg over mezelf op het werk. Ja, eens ik weet in welke richting het moet gaan, zet ik het tempo op hoog zodat er op korte tijd veel kan gebeuren. Kwestie van het momentum optimaal te gebruiken. Vandaar dat ik dit compliment regelmatig wel eens te horen krijg: “Bij jou gaan de dingen vooruit”.

Disclaimer

Die kwaliteit komt er wel met een disclaimer. Die ik jarenlang vergat te lezen. Veel energie loslaten is positief voor de voortgang. Hoe ver je geraakt, hangt jammer genoeg niet alleen af van de energie die je er instopt. Zeker niet in het vinden van jouw ding op het werk. De uren, dagen, weken die ik spendeerde aan avondcursussen, trainingen, onderzoek en wat er zoal was op de jobmarkt, kijken naar wat ik volgende keer zou proberen, boeken lezen rond de nieuwe job die ik zou beginnen, avonden netwerken om op de juiste plaatsen de juiste mensen te kunnen ontmoeten, … Ik had minstens 5 jaar geleden hier al moeten staan, als het zo zat.

Slinger

Die explosieve spieren bleken alleen een voordeel als ik ze goed gebruik. Ja, de dingen geraken in beweging. Maar zolang ik niet wist wat ik op het werk wou doen, gaf dat effecten die ik niet kon voorspellen. Alsof je in een slingerbeweging terechtkomt, zonder te weten wat er zich na die bocht zou gebeuren. Iedere 6 maanden van job of functie veranderen bijvoorbeeld wegens fun eraf. Van super gemotiveerd en energievol de ene maand naar mentaal helemaal uitgeput de volgende. Een slecht gevoel krijgen over jezelf “Waarom vind ik nu niets dat bij mij past?”. Frustratie over alles wat je geeft en niets terugkrijgt.

DNA

Uiteindelijk kom je vanzelf bij de overtuiging dat het aan jou ligt, en er gewoon geen job bestaat die jij kan volhouden. Waarom kan je niet normaal doen zoals alle anderen? Het lijkt een tunnel waar er nooit licht aan de andere kant lijkt te komen.

Tot je het jezelf gunt om jouw job DNA te onderzoeken en ontdekt dat het antwoord daarin af te lezen valt. En je eindelijk rust én jouw job match kan vinden…

Zit je vandaag in de slingerbeweging? Ontdek donderdag de 6 valkuilen die ervoor zorgen dat je er niet uitgeraakt.