Het huis van het werk

Ken je dat gevoel…

Dat je werk helemaal niet voelt als werken?
Dat alles vanzelf gaat, je nergens aan hoeft te trekken?
Dat mensen meegaan in je verhaal zonder dat je ze moet overtuigen of moet vechten voor wat aandacht?
Dat iedereen je gelooft en zegt “Hey, dat klinkt helemaal al jij!!”
Dat je helemaal geen bevestiging nodig hebt van andere mensen dat het jouw idee de moeite is? En minder wauw reacties je helemaal niet deren?

Ik mocht het nog niet meemaken, tot nu.

Dankzij een idee dat even plots opkwam als de sneeuw van vorige week niet kwam:

Het Huis van het Werk

Hoe kom je daar nu weer bij?

Gek genoeg kreeg ik van niemand de vraag die ik al jaren als repliek krijg op mijn ideetjes: Hoe kom je daar nu weer bij? Op zich is het eenvoudig: het kwam vanzelf.

Vorige week schreef ik al dat ik eindelijk een positieve grens had overschreden en mezelf waardeer voor wie ik ben. Natuurlijk gebeurt zoiets niet in 1 dag. Het is een proces waar je door moet. Noem het een kwestie van puzzelstukjes bij elkaar passen om dan te zien wat er nu eigenlijk op de tekening staat.

Schuldgevoel

Op zich had ik vorig jaar alles waar ik om had gevraagd: met mensen mogen bezig zijn, in een fijne omgeving werken, coachen, … Alleen miste er nog iets. Oneindig schuldig voelde ik me. Wegens alles wat ik gevraagd had, thuis kunnen werken, mensen kunnen coachen, zelf mijn uren bepalen, en toch niet gelukkig. Ik kan je verzekeren, een pretje was ik niet altijd om mee samen te leven. Zoveel voldoening en plezier ik had in mijn nieuwe werkwereld, zo eenzaam zat ik tussendoor te bedenken hoe ik in godsnaam die problemen die niet mijn expertise waren op te lossen. Ik kreeg de raad om te laten zijn wat is. Want je kan niet alles oplossen. En elke keuze heeft zijn negatieve punten, dan zoek je maar een andere manier om met mensen te praten.

Tot je beter weet natuurlijk

Gelukkig ben ik redelijk ‘koppig’ en kon ik niet berusten en loslaten. Door eindelijk een helder inzicht te krijgen in wie ik ben, waar ik goed in ben en wat me energie kost, hoe ik in groep anders ben dan alleen en waar mijn interesses liggen, duurde het niet lang voor ik door had wat ik miste… Collega’s! Hoewel ik af en toe wel eens een me-time moment nodig heb op de werkvloer, is het niet mijn ding om de hele dag alleen te zitten, op de coaching momenten na. Ik wil iets opbouwen, iets betekenen, samen met mensen iets groter op de kaart zetten. Mijn droom om ooit een groot verschil te maken, kwam plots terug naar boven. En kijk: ondertussen is het helemaal duidelijk wat mijn verschil gaat zijn.

Het Huis van het Werk

Toen werd het duidelijk. Ik zou kunnen spreken van een visioen, maar eigenlijk moet je het meer bekijken als een verzameling van korte conversaties met mensen die zelf niet eens door hadden dat ze mee mijn droom aan het aanscherpen waren. Ik open dit jaar nog in Mechelen het Huis van het Werk, een plaats waar mensen terecht kunnen met al hun werkgerelateerde problemen (en meer). Van werknemer tot werkgever. Waar ze zichzelf kunnen zijn, geen macho gedrag of sociaal wenselijke reacties, om de kern van het probleem op te lossen en mensen te leren kennen. De reacties op de aankondigingsvideo op Facebook waren een goeie barometer: hier zit iets in.

Van droom naar realiteit

Mja, als je me kent, is dat voor mij meestal niet het probleem ? De zoektocht naar het huis zelf deed ik voor het eerst op een heel andere manier dan anders. In vertrouwen. Dat het wel zou langskomen, zolang ik maar mijn focus leg op wat ik wou en hoe ik het zag. En kijk, het huis is er. Als alles goed gaat hebben we op 1 april de sleutel. In mijn hoofd is het al helemaal aangekleed, ingericht, lopen er al mensen rond, staat de Hall of Fame te blinken aan de inkom, zijn de eerste inschrijvingen voor de inspiratiemomenten rond, drinken de coaches met mij een tas thee in de keuken om te kijken hoe we de open dag gaan aanpakken.

Geen gevecht, wel visie en vertrouwen

Sinds dit idee, is werken bij mij gestopt. De ideeënstroom staat niet stil. Dat komt er van als je plots weet wat het idee is: een huis waar mensen zichzelf kunnen zijn, in een geborgen, huislijke sfeer werken aan jezelf, veilig jezelf leren kennen en je grootste problemen aanpakken met hulp van kenners en ervaringsdeskundigen, vol positieve vibes, lichtheid en energie, verbonden zijn en elkaar écht leren kennen, kwaliteit dankzij verschillende experten, met oog voor iedereen en aandacht voor resultaat op lange termijn op een fundamentele manier, met respect voor wie je bent. Vechten om te weten wat de volgende stap is, is er niet. Mijn ego is er uit, het gaat hier over het beeld en de mensen, en vertrouwen dat mijn buik / intuïtie me juist adviseert.

Gemakkelijk, niet vanzelf

Jep, het gaat gemakkelijk, alleen niet vanzelf ? Maar daar zocht ik gelukkig ook niet naar wegens geen voldoening. Er gaat veel werk in kruipen. Doet het vandaag ook al. Maar wel super fijn werk. Wie kan er nu in godsnaam zeggen dat hij / zij bezig is geweest met het vinden van de onmogelijke tafel die in mijn hoofd wel bestaat: 1 grote lange tafel die ook weer snel opgeborgen kan worden uit 1 stuk hout waar minstens 6 mensen comfortabel aan kunnen zitten? Want compromissen sluiten doe ik vandaag nog niet. Vergeet 2 of 3 tafels: die stralen geen eenheid uit, hoewel het zoveel praktische problemen zou oplossen. Dus ja, er zit nog wel een en ander aan te komen ?

De kop is er af

Het Huis van het Werk moet een plaats zijn waar iedereen terecht kan. Niet iedereen zal zich geroepen voelen, en dat is dik oké. We mikken op mensen die er echt voor willen gaan, aan zichzelf willen werken, problemen grondig willen aanpakken en het zien zitten om zichzelf te zijn (in de toekomst).

Vandaag ben ik al super trots dat ik zonder ook maar iemand te overtuigen of zelfs officieel te vragen, ik de eerste workshop door een specialist-coach op de agenda kan zetten. De eerste inspiratiesessies krijgen stilaan ook al vorm. Nog voor ze het pand of het hele concept nog maar hebben gezien, de coaches. Gewoon puur op het concept. Geweldig!

Lijkt het je wat?

Vandaag focussen we ons helemaal op werknemers, freelancers en zelfstandigen voor hun eigen issues. Het zou fijn zijn mocht je ons kunnen helpen om te weten te komen hoe we jou of jouw kennis kunnen helpen.

Ken je iemand die geen zin meer heeft in zijn/haar werk maar geen idee heeft waar te starten? Misschien heb je zelf wel zin in promotie maar lukt het niet om er te geraken? Iemand die bij onderdoor gaat aan zijn/haar job? Of die in een burnout zit en burnout nummer 2 wil vermijden? (aanrader van formaat: ik heb er 3 achter de rug, en nu pas door hoe ik nummer 4 kan vermijden) Of ken je iemand die van de baas te horen kreeg zijn efficiëntie te verhogen? Nieuwe kennis moet opdoen maar geen idee hoe daar te geraken? Het zou helemaal fantastisch zijn als ik die persoon 3 korte vragen mocht stellen. Per mail, per telefoon of bij een tas thee koffie.

Werkgevers

Als ik iets doe, dan doe ik het meteen grondig. Daarom gaan we in een 2^e fase de kant van de werkgever bekijken. Hoe krijg ik mijn team weer op de rails? Hoe zorg ik er voor dat mijn mensen de resultaten halen die ik nodig heb? Hoe krijg ik mijn team mee in de veranderingen die we nodig hebben? Ook hier heb ik al een aantal kenniscoaches, we kunnen dus nu al aan de slag. Dus feel free om even te komen kijken (voorlopig nog in Sint-Katelijne-Waver, vanaf april in het centrum van Mechelen). Hoe groot je bedrijf is, maakt helemaal niet uit. Wél kijken we er een match is aan beide kanten.

Heb je suggesties, vragen, zin om ons wat input te geven over wat voor jou nuttig zou zijn of zin om op de hoogte gehouden te worden van het huis van het werk? Stuur ons dan een mailtje op welkom[apenstaartje]hethuisvanhetwerk[punt]be.