Elke keer weer

Jarenlang ben ik op zoek geweest naar een job die bij mij past. Telkens begon ik met ontzettend veel moed en goesting. Want iedere keer vond ik weer net dat ding dat ik de vorige keer miste en bleken de nadelen niet zo giga groot. Ideaal scenario, zo leek het me. Jammer dat er elke keer een andere werkgever bij moest komen, want dat was niet zo optimaal voor mijn profiel.

It’s me, not you

Het was best vreemd: je kon er je klok op afstellen. Na 6 maanden was ik het beu, op en kapot en begon het overleven. Net of ik een houdbaarheidsperiode had. Neen, het ligt helemaal niet aan die werkgever. Zo ver was ik zelf al gekomen. Want die andere collega’s deden gewoon vrolijk verder, hadden helemaal nergens last van. Af en toe kreeg ik mezelf zo ver om het wel 2 keer mijn houdbaarheidsperiode te overleven, een enkele keer zelfs 4!

Niet ongestraft, not pretty

Tof, he, zo jezelf kunnen overtreffen. Alleen bleef dat niet ongestraft, iedere keer. En pretty werd het al helemaal niet. Ongelukkig op het werk, geluk maken in je vel. Met de nodige cola, goestingskes op culinair vlak (die niet bepaald bevorderlijk zijn voor je lijf, believe me), extra maten dankzij mijn stressgevoelig metabolisme, meer en meer slapen, … Maar goed, mijn probleem was nog steeds niet opgelost: die periode van 6 maanden was er en bleek de laatste jaren zelfs korter en korter te worden.

Ommezwaai

Mijn probleem bleek ondertussen niet meer te verklaren te zijn door “je bent nog jong, je zoekt nog naar wat jou ligt, …”. Vooral het feit dat ik zoveel last had van de vermoeidheid, de stress, de hoofdpijn, noem maar op, daar wilde ik structureel van af. Stilzitten zit niet zo heel erg in mijn lijf, dus ging ik op zoek, naar alternatieven. Met de totale ommezwaai van bijna anderhalf jaar geleden als gevolg. Ik had het gevonden: het lag me niet, zo op kantoor, ik stond voor meer snelheid en autonomie, dat vind je gewoon niet in het klassieke circuit.

2017

Vandaar de cold turkey van 2017. Baai baai semi-zekerheid van inkomen, hello “geen idee wat ik doe maar ik verzin er wel iets op”. Met behoorlijk wat successen en nog veeel meer minder succesvolle momenten. Privé was het ook één van de jaren die meer zwaarte hadden. Toch is het voor mij één van de jaren die me het meeste brachten. Net dankzij die mindere momentjes. Want wat maakte nu dat ik de ene maand er wel in slaagde om mijn evenement succesvol te maken en de andere maand bijna geen klanten zag?

Ge-mis-t

Er miste nog ergens iets, in heel het verhaal. Ik had het mooi voor mekaar dacht ik dan. Mijn Simon Sinek WHY is kristalhelder. Check. Mijn HOW draaide niet helemaal zoals ik het zou willen. Mijn WHAT wrong maar ik kreeg wel resultaten bij mijn klanten. En toch… elke zoveel weken moest ik mezelf weer overtuigen dat ik goed bezig was, dat dit mijn ding was. MAAR… had ik nu niet net dit gekozen om niet meer te doen wat anderen van mij verwachtten? Het zat hem in een kleine nuance, die ik vandaag pas kan zien.

Aan-passen

Ik voelde het wel, maar mijn hoofd mocht het niet lezen, wat er niet klopte. Ik geloof heel sterk in persoonlijke ontwikkeling, jezelf verder ontplooien en ben er heel het jaar door mee bezig. Door aan de slag te gaan met mijn perfectionisme ontdekte is pas hoe erg ik me al mijn hele leven aanpaste aan iedereen in mijn omgeving. Zeker op het werk. Ze verwachten iemand die punctueel is, alles goed opvolgt, sterk oog voor detail, kwaliteit levert, regels liefst zo goed mogelijk volgt, … Dus leverde ik wat er werd gevraagd. Klant tevreden. Ik kapot. In shingles.

Bewijs

Ik dacht mezelf goed te kennen. Dat bleek helemaal niet waar. De afgelopen weken volgde ik een masterclass Belbin. In mijn 360° feedback zag ik zwart op wit hoe ik al die jaren een kameleon was geweest. Iedereen, stuk voor stuk, zag me anders dan wat mijn dieptetesten toonden. Ik ben er van overtuigd dat mijn testprofiel dat van de creatieve generalist officialiseert. Meer nog, die dieptetesten bewezen wat ik al die jaren voelde maar niet aan durfde toegeven. Wegens sociaal niet wenselijk.

OK

De woorden van Rob Groen zingen nog door mijn oren. Toen ik mijn feedback kreeg van hem, vielen alle kettingen af, alle waardeoordelen die me al die jaren gevangen hielden, al die verwijten die ik mezelf (en soms ook anderen maakten) verdwenen. Was het me ook glashelder waarom die jobs helemaal nooit iets voor mij waren en loondienstverhalen best nog wel kunnen als ik dat zou willen. Ik kende mezelf best beter dan ik dacht, alleen leek het te mooi om waar te zijn. Dan heb je een kanjer als Rob nodig om te zien dat het ok is te zijn wie je bent en je daar ook op de werkvloer recht op hebt.

Resultaat

Plots durf ik dromen. Echt dromen. Zoals in dingen die nog niet bestaan dromen. Ik verweet het mezelf, dat ik geen visie had. Nu weet ik dat die ondergesneeuwd zat. Ik ben gestart met een ambitieus verhaal. Mijn eerste echte droom waar ik helemaal de bibbers van krijg, van plezier. Mijn missie, die ik in iedere vezel voel. Die me energie geeft om in de late uren toch nog aan te werken. Waar ik geen last meer voel van de blikken, vervelende vragen of dat nu wel realistisch is, van de opmerking ‘weer iets anders?’. Deze is het. Ik zat op goeie weg, de laatste 2 jaren. Nu zit ik op de snelweg.

Mijn grootste eye opener

Ondertussen ben ik gewoon mezelf, in al mijn contacten. Gedaan met de schrik “wat gaan ze wel niet denken?”. Want ik ben ik. Als er een probleem is daardoor, dan zit er een andere boodschap achter. What will be, will be. Niet dat ik gewoon afwacht en wel zie, zonder actie geen resultaat. Maar het eeuwige getob “hoe moet ik reageren om dit en dat” schuift steeds vaker naar de achtergrond. En ja, ik doe nog wel eens dingen die me echt niet liggen, maar ik laat de balans niet meer doorslaan naar de andere kant.

Meester

Want ik ben meesterlijk in mezelf zijn en ik ga voor niets minder dan meesterschap in ‘mijn’ 39^e levensjaar. We zijn het waard, onze eigenheid te aanvaarden en te gebruiken als onze kracht. Als dat moeilijk ligt, dan ben je altijd welkom om wat van mijn energie te komen tanken ? Die is onmetelijk groot sinds ik mijn droom helder heb in mijn hoofd. Maar daarover later meer.