Paniek

Afgelopen vrijdag was er grote paniek. Bij kind nummer 2, de ‘prinses’. Geniet ik van een lekker rustig warm bad, staat daar plots een hoopje ellende te grienen, miepen, snotteren en brullen. De geduldmeter loopt nét niet leeg wanneer het duidelijk wordt wat deze uitbarsting heeft op gang gebracht. Het lievelingskleed.

Want

Hoewel ik vond recht te hebben op deze turnvrije en dus kleedjesvriendelijke dag, op een gilvrije ochtend routine, bleek daar niets van in huis te komen. Letterlijk iedere vezel geduld heeft het me gevraagd om uit te vissen vanwaar dit allemaal komt: het kleed is te klein. Zoiets durft weleens gebeuren natuurlijk, wanneer je niet langer 3,5 maar bijna 4,5 bent.

Kapot

Haar hele wereld stortte plots in, omdat ze er niet in paste. Omdat het beeld dat zij voor ogen had, plots aan diggelen lag en ze niet zag hoe het plaatje weer te laten kloppen. Om heel eerlijk te zijn, heb ik de afgelopen week ook al mijn fair share van paniek-peeuw reacties gehad. Gewoonlijk pas ik niet in het beeld dat ik voor me heb van een CEO, een jobcoach, een mama, een echtgenote. De ene keer ben ik te dik, te onervaren, te dun, niet goed genoeg, te onregelmatig, noem maar op. Deze week ging de illusie dat ik goed op video pak verschillende keren aan diggelen.

Video

Het plan was even geniaal als slim: ik neem op voorhand de video’s voor de 10-daagse op zodat ik tijd heb om alles voor te bereiden, uit te schrijven, en zoveel nieuwe pogingen te ondernemen als nodig. Goeie theorie. Ik ben niet voor niets een absolute P in het MBTI profiel. Die voorbereiding bleef vooral in mijn hoofd, maar goed dat ging ik wel even klaren. Is ook zo gebeurd, alleen had ik hier geen rekening mee gehouden.

Kwaliteit

Kwaliteit is één van mijn stokpaardjes. Het verhaal kreeg ik zonder teveel problemen opgenomen, de werkboekjes vloeiden zelfs vlotter uit mijn pen dan ooit voorzien. Maar video heeft een extra dimensie: de mensen zien je ook. Nu ben ik geen onzeker poppemieke als het over mijn uiterlijk gaat. Ik ben wie ik ben. En toch voelde ik me super onzeker iedere keer ik op RECORD drukte. De ene keer zag ik er te moe uit, dan weer te dik, dan weer niet mooi genoeg, een enkele keer zelfs opgeblazen. De deelnemers zouden me nooit au serieux nemen met zoiets op video!

Onzeker

Mijn god, het was echt jaren geleden dat ik nog zo verlegen zat om wie ik ben, aan de buitenkant. Het echte issue zat net iets dieper onder het oppervlak. Tijd om alles over te doen was er niet, dus heb ik er mee moeten leven. Blij dat ik daar mee ben! De dagen dat ik er niet goed uit zag – volgens mijzelf, mijn 2 grootste supporters bleven maar zeggen dat het goed gedaan was – kreeg ik net evenveel reactie in de groep als de dagen dat ik er wel goed uitzag. Er bleven evenveel spreekwoordelijke franken vallen dan de andere dagen. En niemand heeft me ook maar 1 dag commentaar gegeven op wat ik aanhad of welke kleur wallen ik droeg.

Puilwal

De vraag is of die onzekerheid me helpt. Het antwoord is even kort als krachtig: NEEN. Moet ik een maatpak dragen om au serieux genomen te worden als CEO? Ben ik een mindere mama als mijn kinderen wel eens ongekamd aan de ontbijttafel komen? Kan ik mensen minder goed helpen in hun keuzes omdat ik per ongeluk geen erkend diploma hoger onderwijs heb? Is mijn boodschap – waar ik met al mijn kilo’s pal achter sta – minder krachtig omdat ik dankzij die sinusitis puilwallen heb?

Neen

Neen want ik ben ik. En jij bent jij. Ik heb gekozen om mijn eigenheid te vieren. Me te focussen op de deelnemers een verdiep hoger te liften in hun tocht naar hun carrière in eigen handen te nemen. Kwaliteit te bieden op de kerninhoud eerder dan de vorm. Neem me zoals ik ben of laat het rustig voorbij gaan. Dat voelt zoooooo bevrijdend. Ja, mijn video’s zijn niet perfect en vooral on the fly opgenomen. Bewijs daarvan vind je in de 5e CEO myth buster van vorige week. Ja, ik experimenteer wel eens met dingen zoals de 10-daagse. Ja ik geniet er van om me toe te spitsen op mensen een trapje hoger te liften tijdens de gesprekken, met een trui die niet altijd CEO waardig is. Ja ik ben een zotte doos.

Waard

Want IK ben het waard, te zijn wie ik ben. Dat is genoeg. Want, jij, JIJ bent het waard, te zijn wie jij bent. Dat is meer dan genoeg. Vergeet dus hoe jij je MOET aanpassen om ergens te geraken in je carrière. Maar kies wat jij wil. Als jouw rust er is, komt de rest vanzelf. Ga voor jouw kwaliteit in plaats van vorm, die toont wie je écht bent.