Eindelijk begonnen
Ziezo. De kop is er af. Het nieuwe jaar – oh ja nog even een geweldig en bewust 2017 gewenst – is ondertussen al aan zijn 2e 24 uur bezig, op naar het 3e. De eerste werkdag zit er ook al weer op, al heeft die laatste een andere betekenis sinds afgelopen vrijdag, nu ik officieel voltijds coach ben. Mijn jaar is alvast fantastisch gestart met vakantie – lees op de kinderen passen en leuke dingen doen die net als deze middag af en toe horribly wrong gaan en we nog niet zeker zijn of we niet alsnog naar spoed moeten voor de elleboog van de jongste.
Helemaal voor elkaar…
Het wenen stond me nader dan lachen deze namiddag. Ik had het voor elkaar. Full time coach stond in mijn hoofd gelijk aan gelukkige kinderen, een rustige mama, een opgeluchte papa, tijd om al mijn schrijfwerk rustig overdag te doen in plaats van ’s avonds na de werkuren, een voortzetting van de routines die ik had opgebouwd maar dan dus rustiger.
Straks even snel
Nou, ik ben ondertussen nog maar aan dag 3 en het loopt al niet helemaal zoals gepland. Van dat schrijven kwam er dit weekend niets in huis. Niet dat ik lui ben. Of misschien juist wel. Ik kreeg geen letter op papier. Dan doe ik het wel morgen. Zaterdag vond ik niet de juiste plaats om te werken en de kinderen waren luid aan het spelen. Dan nog de betere helft die iedere tien minuten een andere vraag had voor het avond eten. Redenen genoeg om het nog even uit te stellen. Vanavond is het toch feest, dat mag je toch zeker van genieten, net als iedereen! Morgen werk ik wel vooruit.
Dan toch gestart
En dan was het nieuwe jaar er. 1 januari 2017. Toegegeven, dat was productief. Plots vielen alle puzzelstukjes voor het evenement dat ik in februari wou geven in elkaar. De titel, de thema’s, waar ik het zou doen, noem maar op. En dat na weken te zwoegen en maar niets op papier te krijgen. Alleen ja, dat schrijven voor de komende dagen, neen dat was net een brug te ver. Ik zou morgen dan wel…
Straks dan toch wel
Ik heb vandaag geen echt bureau of werkplek in het oude huis, en aangezien we over enkele weken verhuizen zag ik daar de noodzaak ook niet van in om daar nu de helft van de living voor te verhuizen. Ik kan toch overal werken? Of toch niet? Maandag 2 januari zal ik wel alles voorbereiden voor de komende week. Het plan was even strak als geniaal: met de kinderen naar de binnenspeeltuin, dan kunnen zij vrolijk spelen terwijl ik teksten maak en mijn voorbereiding doe voor het evenement. Alleen… bleek de binnenspeeltuin die we kozen dicht tot het einde van de week. Dan maar een cinema’ke, deze namiddag vinden we wel een andere binnenspeeltuin.
Nu dan?
Zo gezegd, zo gedaan, binnenspeeltuin nummer 2 was al de volle 15 minuten open toen we er deze middag toekwamen. Vol optimisme installeerde ik ons, met de nodige drankjes, plannen om lunch zometeen te bestellen. Postje voor deze middag: check! De rest van de week zou hier wel op een uurtje of 2 geschreven worden. No worries, jouwjobcoach heeft alles onder controle. Uhum… Nog niet eens een half uur later komen de eerste traantjes, de jongste heeft haar arm stevig pijn gedaan. Ondanks iedere poging om het probleem te negeren, slenteren we een kwartier later terug naar de wagen. Zonder de tekstjes, vrolijke gezichtjes of lunch.
Dan toch
Ondertussen is het pikkedonker buiten en ben ik begonnen aan mijn blogpost van de week. Niets proactief, alles reactief. Helemaal zoals ik het niet wou. En op zich is het al super dat ik mijn tekst volop aan het produceren ben, het had anders kunnen draaien. Maar plots herken ik iets… Een thema dat op de lezing in februari op de agenda staat. Tijd om mijn eigen raad op te volgen.
Kadans
Over hoe belangrijk ritme en kadans is wanneer je in een verandering zit. Hoe je er voor moet zorgen dat al je acties zijn afgestemd op het eind doel, en je daar zeer consistent in moet zijn. En alles een plaats moet krijgen. Dat bureau staat er straks nog, dat kan ik garanderen. En vanavond wordt er hard gewerkt. Zodat ik minstens alles klaar heb tot morgen avond. Want dan gaan ze logeren, de kids. En heb ik woensdag en donderdag om alles rond te hebben voor de rest van de week. Hou me er aan als je even wil. Zo kan de kadans terug op gang komen. En de rust terugkeren.
